Hoca'ya Rahmet... Cemaat'e Feraset...

Molla Kasim

Nedense bu hafta size bazi Nasreddin Hoca fikralari anlatmak istiyorum. Bu anlatacagim fikralardan bazilarini, hatta hepsini herhalde siz de biliyorsunuzdur. Ama olsun. Nasreddin Hoca fikralarinin bir özelligi de, herkesin bildigini bile bile anlattigi fikralar olmalaridir.

Düdüklü fikra

Nasreddin Hoca bir gün pazara gidiyormus. Çocuklar hocanin etrafini sarmislar. Hep bir agizdan bagirmaya baslamislar. Kimisi "Hoca bana çaki al!", kimisi "Hocam bana seker getir!", kimisi "Hocam bana düdük al!" diye bagirip dururken, çocugun biri cebinden bir on kurus çikarmis (enflansyon sifir tabii) "Hocam, bana lütfen bir düdük alabilir misiniz acaba? Size zahmet olacak ama..." demis. Nasreddin Hoca on kurusu almis, kusagina sokmus, yola düzülmüs. Aksam olmus, Hoca öteberisini almis, pazardan dönerken çocuklar yine etrafini sarmislar, "Hocam benim çaki nerede?", "Hocam brnim sekeri aldin mi?" derken Hoca elini kusagina atmis, bir on kurus çikarmis, kendisine düdük ismarlayan çocuga vermis: "Kusura bakma evladim, pazarda düdük satmiyorlar... Buyur on kurusunu..." demis.

Yogurtlu fikra

Nasreddin Hoca Aksehir Gölünün kenarina oturmus bir seyler yapiyormus. Köylüler merak etmisler. "Hocam ne yapiyorsun?" demisler. "Göle yogurt mayaliyorum." demis Hoca. "Hay aklinla bin yasa, hiç göl maya tutar mi?" diye sormus köylüler. "Tutmayacagini ben de biliyorum ama bakalim göldeki baliklar biliyorlar mi diye tecrübe ediyorum..." demis Hoca...

Heybeli fikra

Nasreddin Hocanin heybesi kaybolmus. Köylüleri toplamis çevresine. "Ya benim heybemi bulun, yahut da ben yapacagimi bilirim." demis. Köylüler aramislar aramislar Hocanin heybesini bulamamislar. Hoca da bildigini yapmis. Evdeki eski kiliminden kendisine yeni bir heybe dikmis.

Anahtar fikrasi

Hoca bir gün de anahtarini kaybetmis. Bahçede döne döne anahtarini ariyormus. Hanimi sormus: "Hocam, anahtari nerede düsürdün?", "be kadin," demis Hoca, "nerede düsürdügümü bilsem, hiç arar miyim?"

Boyali fikra

Nasreddin Hoca gazete çikariyormus. O devirde bütün gazetler sekiz sayfa çikar on kurustan satilirmis. Nasreddin Hocanin gazetesi ise hem renkli hem on iki sayfa, hem de bes kurusmus. "Zarar etmiyor musun?" diye sormuslar. "Ben boyasindan kazaniyorum." demis Hoca...

Deterjanli fikra

Nasreddin Hocanin gazetesine bir adam gelmis. "Hocam," demis, "müthis bir haber yakaladim. Bir deterjan firmasi, bir gazeteyi satin almis..." "Bana ne!" diye omuz silkmis Hoca. "Iyi ama sözkonusu olan senin gazetenmis..." deyince adam; Hoca kükremis: "Öyleyse sana ne be adam..."

Bilinen fikra

Hoca kürsüye çikmis: "Ey cemaat," demis, "bugün size ne anlatacagimi biliyor musunuz?" Bütün cemaat Nasreddin Hoca fikralarini bildigi için hiç sesini çikarmamis, bunun üzerine Hoca, hazirliksiz oldugu halde bir seyker anlatmak zorunda kalmis.

Yanlis fikra

Ögretmen sinifta Istanbul'un fethini anlatiyormus. Bakmis en arkada çocugun biri uyukluyor. Çocugu uyandirmis, "Söyle bakalim evladim, Istanbul'u kim aldi?" demis. Çocuk önüne bakmis, "Valla billa ben almadim ögretmenim." diye cevap vermis. O sirada zil çalmis, ögretmen siniftan çikip Ögretmenler Odasi'na gitmis. Orda basindan geçen bu olayi diger ögretmenlere anlatmis. Diger ögretmenler hep bir agizdan, "Iste bu çocuklar böyledir, alirlar alirlar da, 'biz almadik ögretmenim' derler" diye homurdanmislar. O sirada kapi açilmis, Nasreddin Hoca görünmüs. Hoca içeridekileri öyle bir süzmüs: "Affedersiniz," demis, "ben galiba yanlis bir fikraya girdim..."

 

Iste böyle ey cemaat... Simdi bu fikralarini ne manaya geldigini bilenler, bilmeyenlere anlatsin.